|
|
 Een man en een vrouw aan twee vensters met viooltjes, vergeetmijnietjes en klimop. En alleen de tekst Groeten van G Veen Loenen a/d Vecht. Wat de boodschap is wordt duidelijk aan de adreszijde van de kaart, waar twee gerilde vouwen te zien zijn. Als je de twee vensters naar achteren omvouwt en de kaart omdraait wordt de boodschap duidelijk.
0 Opmerkingen
 Leporello E.E. Haagens Een bijzondere vondst is een kaart van E.E. Haagens. Het is een leporello met 10 horizontale en 2 verticale plaatjes (zie tabel). Op twee na komen alle afbeeldingen ook voor op kaarten van E.E. Haagens, behalve het gezicht vanaf de Bomkade op de Grote Kerk (1) en het interieur van de Grote kerk (2). Beide afbeeldingen zijn echter wel bekend van kaarten van andere uitgevers. De eerste is bekend van een kaart van A.G. Versteeg in Dordrecht en de andere van de Gebr. Van Rijkom in Amsterdam. De afbeeldingen op de leporello zijn doorgaands ruimer afgesneden dan de vergelijkbare afbeeldingen op de kaarten. De afbeelding van de kaart waar de leporello achter ligt komt overeen met een kaart uit serie 1. Daar staat echter de naam van de uitgever en de titel van de kaart op de witte strook onderaan. Bij deze kaart staat bovenaan “in de lucht”: Groet uit Dordrecht Stadhuis Uitg. E.E. Haagens. Het lijkt erop dat deze rode opdruk speciaal is aangebracht vanwege de leporello. De kaart is opgeplakt op een dik stuk karton, waarbij de afgeschuinde randen wit geverfd zijn. Het klepje van de leporello heeft een koperen sluitinkje. Op de achterkant is een adreszijde geplakt die afwijkt van andere kaarten van Haagens. In plaats van het woord Briefkaart is het woord Drukwerk gebruikt. Hoewel mijn eerste indruk was van particulier maakwerk, neem ik nu aan dat deze kaart zo in de handel was, vooral vanwege het afwijkende opschrift.   Bloemententoonstelling Van 28 mei tot 20 juli 1936 vindt in Bergen (N.H.) een bloemententoonstelling plaats in het Parnassiapark. Volgens de Leeuwarder Courant van 26 mei 1936 “waren er in totaal zoo’n dertig bloemen- en planteninzendingen van de bekendste kweekers, terwijl er ook nog tuinmeubelen geexposeerd stonden. Verder hebben we nog een blik mogen slaan op een aantal tentoongestelde moderne schilderijen van de heeren Gerben de Jong en Filarski. Een oordeel hierover uit te spreeken, zou een deskundigheid veronderstellen, welke we niet bezitten. We zullen hier dan ook verder over zwijgen.” Het waren de kunstschilders Dirk Herman Willem Filarski (Amsterdam, 15 oktober 1885 - Zeist, 28 februari 1964) en Germ of Gerben de Jong (Sint Jacobiparochie, 8 maart 1886 - Overveen, 11 april 1967). Beiden behoorden tot de Bergense School. Zij exposeerden tijdens de bloemententoonstelling in de zalen van Hôtel W. Stroomer in Bergen. Prentbriefkaart De prentbriefkaart toont een bloemstilleven van D.H.W. Filarski. En de foto is gemaakt door Giacomelli in Venezia. Het is de fotozaak Reale Fotografia Giacomelli van Pietro Giacomelli (1892-1939). In de jaren 1920 krijgt Giacomelli het contract voor de reproductie van de werken bestemd voor de Internationale Kunsttentoonstelling Biennale di Venezia (Biënnale van Venetië). Gecombineerd met het feit dat Filarski in 1932 Venetië bezoekt, lijkt het voor de hand te liggen dat Filarski in dat jaar aan de Biënnale van Venetië heeft deelgenomen. Uit een artikel in “Het Vaderland” van 31 mei 1932 blijkt dat hij inderdaad samen met Germ de Jong aan deze internationale kunsttentoonstelling heeft deelgenomen. Het schilderij bloemen waarmee Filarski exposeert is mogelijk hetzelfde als op de prentbriefkaart. Germ de Jong stelt in Venetië een schilderij van de Italiaanse stad San Gemignano tentoon. Filarski en De Jong hebben in het buitenland veel samengewerkt, onder meer in Zwitserland, Duitsland, Frankrijk, Spanje en Marokko (Alkmaarsche Courant, 30 juni 1936). Bronnen
Lodewijk van Duuren  Hotel ‘t Hof van Brussel Hotel ‘t Hof van Brussel is een bekend hotel aan de Kaai (Kade) Oostzijde in Sluis (Zeeuws-Vlaanderen), juist aan de grens met België. Het was een eerste klas hotel en zeer mooi gestoffeerd. Tot 1924 is het echtpaar Janssens-Beijaert hotelhouder van ” ’t Hof van Brussel", voordien was weduwe Beijaert de eigenares. Na 1924 kwam de familie Hiller-Kist er wonen. Emma Ludovica Beijaert (Beyaert) was op 6 oktober 1904 gehuwd met Eugenus Franciscus (Eugène) Janssens in Sluis. Beiden waren op dat moment zonder beroep. Emma was de dochter van Petrus Jacobus Beijaert en Nathalia Sophia Cammaert, geboren te Sluis op 30 januari 1866. Haar moeder heeft als beroep logementhoudster en woont in Sluis. De bruidegom Eugenus Franciscus Janssens is geboren te IJzendijke op 4 december 1861. Hij is de zoon van Petrus Ipolitus Janssens, beroep landbouwer en Virgenie Calon zonder beroep. Blijkbaar heeft het echtpaar Janssens-Beijaert na het huwelijk de zaak overgenomen van de moeder van Emma Beijaert. Een oudere kaart van de uitgever H. Batselaar laat namelijk het hotel zien in de staat voor 1904. Dan staat er midden op de gevel: “We. P.J. Beyaert Logement Stalling”, links: “On parle Français” en rechts: “Diners à toute heure”. Uit 1950 is een ontwerptekening met bestek en aanbesteding bekend van de herbouw van hotel "Het Hof van Brussel" aan de Kaai 8 in Sluis. Waarschijnlijk vanwege de aanzienlijke oorlogsschade die Sluis had opgelopen. Bijna de helft van alle woningen was na de oorlog verwoest of onherstelbaar beschadigd. Prentbriefkaart Het is een getekende kaart van een onbekende kunstenaar en gezien de adreszijde met Carte Postale en Postkaart van een Belgische onbekende drukker. Vermoedelijk is het een reclame-uitgave van het hotel zelf geweest. Een kaartje rechtsonder op de kaart geeft de ligging van Sluis weer ten opzichte van enkele Belgische plaatsen. Bovenaan het kaartje staat de Belgische kustlijn met van links naar rechts met Franse namen de volgende plaatsen Ostende, Blankenberghe, Zeebruges, Heyst en Knocke. Daaronder is de route over de weg van Sluis naar Bruges (Brugge) te zien die voert over Westcapelle. De Franse naam van de weg is “chemin Bruges – l’Écluse”, waarschijnlijk staat bij deze weg de naam l’Écluse. Helemaal beneden is het Canal Bruges – Sluis afgebeeld, het kanaal dat langs Damme loopt. Op de rest van de kaart komen ook Franse teksten voor “Ecluse Hollande”en “Laiterie” (melksalon). Zo ook op een andere kaart van het hotel met “Sluis L’Ecluse (Holland). Blijkbaar kwamen er veel Franstalige Belgen op het ‘t Hof van Brussel af. De goede vaarverbinding met Brugge zal daar zeker toe hebben bijgedragen. Het Hotel lag aan de Kaai in Sluis, dat het begin van het kanaal Sluis-Brugge vormt. Het stoombootje aan de kade illustreert dat nog eens.  Serie klederdrachtkaarten van W. de Haan, Utrecht Uitgever W. de Haan uit Utrecht heeft in 1908 een serie kaarten van klederdrachten uitgegeven met prenten die afkomstig zijn van de uitgave Afbeeldingen van de kleeding, zeden en gewoonten in de Bataafsche Republiek, met den aanvang der negentiende eeuw. Het is een boek met 20 platen van klederdrachten in 1803 uitgegeven door Evert Maaskamp (1769-1834) uit Amsterdam. De platen hebben Nederlandse en Franse titels 1). De oorspronkelijke genummerde serie van 20 platen is getekend door Jacques Kuijper (1761-1808) en gegraveerd door Ludwig Gottlieb Portman (1772-na 1828). De nummering van W. de Haan komt niet overeen met de nummering van de originele prenten. De titels van de kaarten verschillen ook van titels op de prenten, bijvoorbeeld De Haan: “Noord Holland – Amsterdam, Tappersvrouw en Aanspreker” en de prent: “Maakt bekend dat overleden is.” en “Dienstbode en Melkmeisje” op de kaart en “Een pintje maar van daag, Neeltje !” op de prent. De serie heeft nummer 100 en is bekend in twee uitvoeringen: glad papier en geruwd papier. Er zijn nog drie kaarten uit deze serie van De Haan niet bekend. Ook is het niet zeker of de eerste kaart ook bij de Haan No. 1 heeft. Zie de tabel in de dia-show. Noot
1? Deftige burgervrouw en Dogter 2 Tappersvrouw en Aanspreker 3 Dienstbode en Melkmeisje 4 Burgerman en Vischvrouw 7 Boer en Boerin (Gelderland) 8 Moeder en Dogter 9 Boer en Boerin (Zeeland) 10 Heerenboer met zijn meisje 11 Boer en Boerin in feestdosch Lodewijk van Duuren  Het Bauhaus, Weimar Het Bauhaus was een opleiding voor beeldend kunstenaars, ambachtslieden en architecten die van 1919 tot 1932 eerst te Weimar later te Dessau en daarna nog een jaar in Berlijn gevestigd was. Van 09.02.2019 tot 26.05.2019 is in het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam de tentoonstelling nederland ⇄ bauhaus – pioniers van een nieuwe wereld te zien. In 2019 is het 100 jaar geleden dat het Bauhaus in Weimar is opgericht. Ruim 800 kunstwerken, meubels, keramiek, textiel, foto’s, typografie en architectuur, geven inzage in de wisselwerking tussen Nederland en het Bauhaus door de jaren heen. Tentoonstellingskaarten Bauhaus Het Bauhaus heeft in 1923 een serie van 20 genummerde prentbriefkaarten uitgegeven naar aanleiding van de eerste tentoonstelling van het Bauhaus met de titel “Kunst und Technik, eine neue Einheit”. De tentoonstelling vond plaats in het door Henry van de Velde ontworpen „Jugendstil-Werkgebäude” van de academie. De kaarten zijn ontworpen door 14 medewerkers en leerlingen van het Bauhaus. Op het correspondentiedeel van de adreszijde staat gedrukt: Staatliches Bauhaus Weimar / AUSSTELLUNG 1923 / ENDE JULI – SEPTEMBER en daaronder het nummer van de kaart en de naam van de kunstenaar. Op de meeste kaarten is daarover een paarse correctietekst gestempeld: AUSTELLUNG / 15. AUGUST BIS 30. SEPTEMBER. De afmetingen van de kaarten zijn 10,5 x 15,2 cm. De drukvoorbereiding vond in de Bauhaus drukkerij plaats, maar de eigenlijk druk is uitbesteed aan de firma Reineck & Klein in Weimar. Nummers en kunstenaars van de serie Bauhaus-kaarten van 1923
Vijf kaarten uit bovenstaande serie zijn als repro te koop in het museum (No. 2, 4, 5, 7 en 11). Het zijn kaarten uitgegeven door Bauhaus-Archiv Museum für Gestaltung in Berlijn. De oorspronkelijke serie kaarten is te zien op: http://www.ak190x.de/teuerstenAnsichtskarten.htm  Tabaksdorp Melnik Reclamekaarten voor pijptabak, sigaren en sigaretten zijn er vele, maar een kaart waarmee reclame gemaakt wordt voor de ruwe tabak behoort tot de zeldzamere. De voorzijde van de kaart toont een kleurige aquarel van het Bulgaarse stadje Melnik. Onder de afbeelding staat: “Die ersten Blätter der neuen Tabakernte [tabaksoogst] werden gepflückt”. Het is een Bulgaarse reclamekaart voor de Duitse markt. De toelichting op de adreszijde luidt: Malerische Winkel [schilderachtig hoekje] aus dem berühmten Tabakdorf Melnik (Bulgarien). Daaronder staan enkele voorgedrukte geschreven aanbevelingen, zoals „Den Freunden der Bulgaria Cigaretten senden wir viele Grüße. Die letzte Ernte is wunderbar geraten [gelukt]. Wir haben für die Bulgaria wieder die besten und edelsten Tabake gekauft.“ Aan het stempel op de postzegel is af te leiden dat de kaart in 1937 is gepost. Er is ook nog een tweede vergelijkbare kaart bekend met de tekst: “Trocknen der geernteten Tabakblätter am Haus”. Melnik (in het Bulgaars Мелник) is het kleinste stadje van Bulgarije met 385 inwoners in het jaar 2008. Ze ligt in de regio Sofia aan de zuidwestrand van de Pirin gebergte op 370 m boven zeeniveau. De stad en het nabijgelegen Rozhen klooster staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Bulgarije heeft een lange traditie in de verbouw van tabak en is zeker voor Oost-Europa een belangrijk tabaksland. In 1918 stond Bulgarije zelfs op de derde plaats van de tabaksproducerende Europese landen. Het is niet zo verwonderlijk dat de kaart op de Duitse markt is gericht, want Duitsland nam jarenlang de eerste plaats in, wat betreft de import uit Bulgarije. In 1939 bedroeg de export naar Duitsland 65% van de totale export en dat gold toen waarschijnlijk ook voor tabak. Zo kocht en verwerkte de Duitse firma "Reemstma" Bulgaarse tabak. Melnik vormde één van de belangrijke centra van de tabaksteelt in Bulgarije. In de Wereldatlas voor de Tabak wordt “Melnik” naast tien andere tabakken als tabakssoort van Bulgarije genoemd. Bronnen
|